کد مطلب:48568 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

لطفاً آيات 71ـ72 سورة مبارك مريم را تفسير كنيد.

وَ إِن مِّنكُمْ إِلآوَارِدُهَا كَانَ عَلَيَ رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا # ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوا وَّ نَذَرُ الظَّـَـلِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا; (مريم، 71ـ72) همه شما ]بدون استثنا[ وارد جهنم ميشويد; اين امري حتمي و فرماني قطعي است از پروردگارتان. سپس آنها را كه تقوا پيشه كنند، از آن رهايي ميبخشيم و ظالمان را در حالي كه به زانو درآمدهاند، در آن رها ميكنيم.

كلمه ورود در اين آيه به معناي دخول نقل شده است; به دليل آية انبيأ،99 / هود، 98 يعني تمام مردم (مسلمان و كافر) داخل جهنم ميشوند; منتها دوزخ براي مؤمنان، سرد و سالم ميشود، همان گونه كه آتش نمرود بر حضرت ابراهيمسرد شد.

بعضيها مانند علامه طباطبايي(الميزان، ج 14، ص 132، انتشارات جامعه مدرسين حوزه علميه قم.) ورود را به معناي نزديك شدن و حضور ميدانند.

روايتهاي زيادي هست كه نشان ميدهد، تمام مؤمنان و كافران وارد جهنم ميشوند:

خداوند احدي را داخل بهشت نميكند، مگر بعد از آنكه آتش را به او نشان دهد تا عذابهاي آن را ببيند، در نتيجه قدر تفضل خدا و نعيم بهشت را بداند....(مجمع البيان، طبرسي;، ج 3، ص 526، انتشارات مؤسسة الاعلمي، للمطبوعات.)

از مطالب بالا استفاده ميشود كه واژة واردها به دو معناي داخل شدن و نزديك شدن تفسير شده است; اگر به معناي دومي باشد، معنايش اين است كه اهل تقوا نجات پيدا ميكنند و به جهنم نميروند; اما ظالمان، پس از نزديك شدن، در آن سقوط ميكنند و اگر به معناي داخل شدن باشد، يعني ظالمان وارد جهنم ميشوند و مستحق آن هستند; اما مؤمنان و اهل تقوا دو گروهند; گروهي كه ضمن ايمان و عمل صالح، گناه نيز داشتهاند، اين دسته براي خالص شدن، مدتي به جهنم ميروند تا به خاطر گناههانشان عذاب شوند و پس از پاك شدن، به بهشت ميروند; اما كساني كه مؤمن خالصند و تقواي كامل را رعايت كردهاند، بر اساس روايت، هم چون برق از جهنم ميگذرند، به گونهاي كه خودشان متوجه نميشوند و در آن لحظة كوتاه، آتش بر آنها سرد ميشود، همان گونه كه بر حضرت ابراهيمغ در اين دنيا سرد شد و نيز در روايت آمده است كه مؤمن خالص، نه آتش را ميبيند و نه آتش او را ميبيند، زيرا اگر قرار بر اين باشد كه آتش جهنم براي مؤمنان سرد باشد و چنان سريع بگذرند كه متوجه نشوند و نور ايمانِ مؤمنان، شعلههاي آتش را خاموش كند، در آن زمان، نه او آتش را و نه آتش او را ميبيند.(نورالثقلين، الحويزي;، ج 3، ص 353، مطبوعاتي اسماعيليان / ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 13، ص 117ـ120، دارالكتب الاسلامية.)